مانند معامله مالک اهل در مال خود بدون اکراه. در این صورت  قصد انشای او مقرون به رضا است، بر خلاف رضای مالک در حال اجازه عقد فضولی  که رضای او جدا از قصد انشای عاقد است و رضای عاقد مکره پس از زوال اکراه و در هنگام اجازه عقد همین طور است. ( مراتب بالا فرع بر تعاریز قصد انشاء و  رضا است )